Tylko

Od lat tam staję

I wącham las, i słucham las

Do drzewa na rozstaju

przytulam się

rozmawiam z nim

i oddychamy razem

Dziś policzyłam

Na tych rozstajach

jedna brzoza stoi

Obok pięć pokonanych

przez wiatr

A może tylko

Niewysłuchanych

Niedotulonych

Niewykochanych

Para z dyskontu spożywczego

Ona szukała siemienia lnianego

On grochu łuskanego

Między półkami Biedronki

wymiana opinii

rady: gdzie też były ostatnio

gdzie mogli to przenieść

Smaczna rozmowa

szczypta narzekań

dialogi bliskich ludzi

Patrzyłam na tę mocno starszą parę

tańczącą wspólnie w poszukiwaniu

„jakiejś pani, co tu gdzieś jest i nam zaraz powie”

a w sumie nie widzących nikogo prócz siebie

Zakołatało: jak takie coś zatrzymać

przez lata śmierdzących skarpet

codziennej nudy, niedoborów

Jak to się robi

że się żyje życie

zgodnie swobodnie szukając grochu i siemienia

Wychodząc z alei miłości, przypraw i przetworów

usłyszałam

jak pani mówi do pana a pan odpowiada:

do widzenia – do widzenia

no nie mają - a mieli

miło było poznać – tak, miło było.

Napiszę i będę miała ciszę.

Za dużo rzeczy mnie obchodzi, za dużo cieszy i wcale nie.

Za dużo zrobić, za dużo zmieniać.

Za bardzo wiercę się.
Za dużo zachęt, za dużo zniechęt, żeby tak obok przejść.

Za nisko wzrok. Zbyt w górę też.
Skoncentruj dziewczę się.

Powinnam wyszukanie o tym,
nowy przymiotnik choć
żeby wybrzmiało i zostało
żeby choć zrosił pot.
-------

A ja pierdolę

nie mam siły
na te dowody

że mówią do mnie
kąciki ust

cisza i kora drzew

westchnienie psa 

czy pospolita nieobecność.

Bez puenty
bez otuchy
napisałam
co chciałam
i będę miała ciszę.
 

Super M., 14.11.2016

obiecywał

wyjątkową bliskość

doskonałą wyrazistość

bez wywyższania wyższość

zapowiadał

skrupulatność optyczną

jednoznaczność dialektyczną

ostrość konturyczną

nową jakość zbliżenia

ziemskości  zrozumienia

podkreślenie lśnienia

miał dziś po zachodzie

wzejść nad krajobrazy

dostojnie i władczo

udowodnić

hipnotyczne władze

pokazać, że nie jest

byle satelitą

zadać kłam

i tak dalej

nie wyszło

nie przyszło

pokrzyżowała

ambitne plany

ona

ta ona

ONA:

MGŁA (uaaa!!!)

Spacerowy strumień myśli

A co, jeśli

to ostatnich parę tysięcy kroków

skończony zapach gnijących wytwornie liści

wiatr zawyje w uszy skromną sumą westchnień

i niebo, to kicz-piękne błękitne niebo,

da na siebie spojrzeć tylko w limited edition 

?

Niby nic

idę

jak co dzień

psy obok

oznajmiają światu

swoją niespożytość

idę

dotkliwie

świadomie

łzawię
z tego niby nic
 

trochę się wstydzę

i trochę podziwiam:

takie, kurwa, 

ładne to wszystko

takie mądre
a ja przechodnia

szumią ludzie:
- a coś ty taka wzruszliwa?

- kto by się po niej spodziewał?

- a idź pani do cholery!

- i na co to komu?

na swoją obronę,
wysoki dębie,
to było tak:

mnie kiedyś złapało

i nie puszcza
że

najważniejsze są

w tym tutaj ciele

przelotne:

- zapachy

- obrazy

- dźwięki

bo, co prawda nigdy

nie zniknę,

ale gdzie indziej

- ani tego lasu, świtu, ani jesieni,

uszu, oczu i nosa -

za cholerę

nie wymodlę

Taki sam dzień lata, jakich wiele

nie ma wielu wyjątków

rano otwieramy oczy

miliardy mrugań pomiędzy

zamknięciem ich snem

na co patrzymy i co z tego wynika:

siwe trawy, pył na drodze, muchy

ludzie przyklejeni do poręczy tramwaju

dachy spocone od słońca

przęsła mostu spragnione chłodu rzeki

opuchnięte kostki , pod nosem wilgoć

niech już minie ten dzień

przyspieszamy cykl życia

nieśmiertelni, naiwni

kumulacja życzeń

bingo. wyjątek.

tego poranka

nie otworzysz oczu

nie westchniesz

jak to lato uporczywe

i kolejnych nieznośnych

nie będzie